Według Maxwella Gaylarda, przedstawiciela ONZ ds. Pomocy Humanitarnej na Okupowanym Terytorium Palestyńskim, bez natychmiastowych działań zmierzających do poprawy sytuacji w Strefie Gazy, problemy z wodą, energią elektryczną, edukacją i służbą zdrowia będą przybierały na sile.
„Do 2020 roku ilość mieszkańców Strefy Gazy zwiększy się o pół miliona osób, natomiast jej gospodarka będzie rozwijała się bardzo powoli. W konsekwencji mieszkańcy Gazy będą mieli utrudniony dostęp do wody pitnej, energii elektrycznej oraz edukacji”
Gaylard razem z Jean Gough z UNICEF’u i Robertem Turnerem z Agencji Narodów Zjednoczonych ds Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie (UNRWA), przedstawili nowy raport Organizacji Narodów Zjednoczonych, który podsumowuje obecną sytuacje w Strefie Gazy i przedstawia prognozy na rok 2020. Raport stwierdza, że liczba ludności w Strefie Gazy wzrośnie z 1,6 mln osób obecnie do 2,1 mln osób w 2020 r., w wyniku czego gęstość zaludnienia wyniesie ponad 5800 osób na kilometr kwadratowy. Infrastruktura energii elektrycznej, wody i urządzeń sanitarnych, komunalnych i socjalnych nie nadąża za potrzebami rosnącej populacji.
Przeczytaj raport tutaj:
Gaza 2020: Miejsce do mieszkania? (PDF)
Według autorów raportu pomimo szybkiego wzrostu gospodarczego odnotowanego w ubiegłym roku sytuacja ekonomiczna Strefy Gazy będzie poprawiać się bardzo powoli, a sytuacja mieszkańców w 2015 roku będzie nadal gorsza niż w połowie lat 90-tych.
Według Jean Gough zapotrzebowanie na wodę pitną wzrośnie o 60 procent, natomiast bez podjęcia natychmiastowych działań naprawczych może dojść do trwałego uszkodzenia głównego zbiornika wody. Turner dodaje, że do 2020 roku wzrośnie zapotrzebowanie na 440 nowych szkół, 800 łóżek szpitalnych i ponad tysiąc lekarzy.
Wyzwania, przed którymi stoją mieszkańcy Strefy Gazy są dodatkowo utrudnione ze względu na trudną sytuację polityczną, w tym blokadę Gazy, gwałtowny konflikt oraz pilną potrzebę pojednania palestyńskiego.
Gaza jest starożytnym centrum osadniczym, które przetrwało ponad 4000 lat okresy marginalizacji i zniszczenia. Dziś stanowi ona zasadniczo gospodarkę miejską, odizolowaną i utrzymywaną przy życiu za pomocą zewnętrznego finansowania, szmuglowania towarów przez tunele oraz dzięki pomysłowości i wytrwałości ludzi.
„Obszary miejskie nie mogą przetrwać bez połączenia ze światem zewnętrznym”, powiedział Gaylard, dodał również, że rozwój gospodarczy i dobrobyt, mogą zaistnieć za pośrednictwem handlu, komunikacji i kontaktu ze światem.
Źródło: http://www.unrwa.org/
tłum DM
