Kilkanaście osób z wrocławskiej grupy Amnesty International zbierało dziś (19 stycznia) podpisy pod petycją do „Ministra Obrony” Izraela Ehuda Baraka domagając się zaprzestania wyburzeń domów rodzin palestyńskich!
Akcja odbyła się 19 stycznia 2012 w przejściu Świdnickim w samym sercu miasta. Amnesty skupiło się na konkretnym przypadku Beduinów z wioski Hadidiya by uwypuklić większy problem łamania prawa przez izraelską armię.
Izraelska Armia nakazała rozbiórkę 21 domów oraz innych nieruchomości w wiosce znajdującej sie na Terytoriach Okupowanych. Pretekstem był brak posiadania pozwolenia na budowę. Wioska Hadidiya położona jest w Strefie C (Terytoria okupowane podzielone są na 3 strefy) – na tym terenie władze Izraela nie wydają Palestyńczykom pozwoleń na budowę trwałych konstrukcji takich jak murowane domy czy drogi [1]
Dodatkowo nakazy wyburzenia dostarczane Palestyńczykom zawierają klauzulę, mówiącą o tym, że jeśli mieszkańcy sami wyburzą swoje domy – nie zostaną obciążeni dodatkowymi kosztami rozbiórki.
Jak powiedział Amnesty International mieszkaniec wioski Hadidiya, Abdul Rahim Hussein Biszarat „Zawsze powtarzają nam, że musimy mieć pozwolenie, ale na co chcą żebym miał pozwolenie? Na namiot? Namiot nie osłoni od wiatru i może zostać przez niego porwany. Niech dadzą mi pozwolenie na odpowiedni budynek, a pokryję wszystkie opłaty i udowodnię swoje prawo własności do gruntu.”
12 grudnia mieszkańcy wioski Hadidiya reprezentowani przez prawnika zwrócili się do izraelskiego Sądu Najwyższego z prośbą o anulowanie nakazu rozbiórki. Sąd wstrzymał tymczasowo realizacje nakazów wyburzeń do czasu kolejnego rozstrzygnięcia. Decyzja o wstrzymaniu nie dotyczy jednak wyburzeń zawierających klauzulę “pilne ze względów bezpieczeństwa”. Do 9 lutego armia izraelska może złożyć odwołanie od decyzji sądu. Władze Izraela mogą stwierdzić, że wszystkie rozbiórki są konieczne ze „względów bezpieczeństwa”.
Apel Amnesty International możesz podpisać tu
Dowiedz się więcej:
AI: Palestyńskie rodziny w obliczu kolejnych wyburzeń
Banalność wyburzania – wywiad z żołnierzem izraelskim [po angielsku]
http://www.breakingthesilence.org.il/testimonies/videos/67601[/a]
Mapy muru apartheidu, osiedli żydowskich, dróg dla osadników na Okupowanych Terytoriach
Przypisy:
[1] Palestyńskie Terytoria Okupowane zostały podzielone na 3 rodzaje obszarów kontrolowanych w zależności od przyznanego statusu. Tereny objęte statusem A to obszary znajdujące się pod administracją Autonomii Palestyńskiej, obszar B stanowi teren tzw. „kontroli mieszanej” – tzn. że władza sprawowana jest przez Palestyńczyków, ale kontrolę militarną nad terytorium sprawuje armia izraelska. Obszar C to tereny znajdujące się całkowicie pod kontrolą izraelską, obejmujące nielegalne kolonie żydowskie, drogi dojazdowe oraz wszelkie tzw. punkty strategiczne: wzgórza, ujęcia wody, pola uprawne.
Na Zachodnim Brzegu istnieje ok. 121 kolonii żydowskich określanych mianem osiedli, oraz 101 tzw. „przyczółków” osiedli . Kolonie żydowskie zakładane są spontanicznie przez tzw. osadników ideologicznych bez oficjalnej zgody władz izraelskich, w praktyce jednak tego typu osiedla otrzymują ochronę wojskową już na etapie ich tworzenia i często są legalizowane przez władze izraelskie. „Przyczółki” osiedli (ang. outposts) powstają najczęściej jako prymitywne struktury w postaci metalowych kontenerów lub drewnianych konstrukcji ogrodzonych drutem kolczastym. Wszystkie osiedla i przyczółki są nielegalne z punktu widzenia prawa międzynarodowego i były potępione przez liczne rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ. Jak podaje Human Rights Watch w swoim najnowszym raporcie – władze Izraela wydają na budowę osiedli 1,4 mld dolarów rocznie .
Osiedla i „przyczółki” osiedli na Zachodnim Brzegu zamieszkuje ok. 500 tys. osadników żydowskich, 191 tys. żyje w osiedlach zbudowanych wokół Jerozolimy, natomiast ok. 271 tys. jest rozproszonych na całym Zachodnim Brzegu. W ciągu ostatnich 20 lat skala przyrostu liczby osadników na Zachodnim Brzegu wynosiła od 4% do 6% rocznie .
fot. Katarzyna Pawlik
